Van een eilandje van vissers tot een schatkamer van de Barok in zijn hoogste vorm. De oprichter van Isola Bella wordt beschouwd als Vitaliano VI Borromeo die, in de tweede helft van de 17e eeuw, het project voortzette en voltooide dat leidde tot de bouw van het Palazzo Borromeo en de bijbehorende tuin. Het centrum van het paleis is de Galleria Berthier met zijn 130 schilderijen, waarvan sommige geschilderd door Rafaël en Titiaan, maar men blijft ook gefascineerd door andere prachtige ruimtes zoals de Troonzaal, de Zaal van de Koninginnen, de Zaal van de Tapijten en de Grotten. Buiten het paleis is de Italiaanse barokke tuin een regenboog van kleuren bij elke bloei en herbergt het Teatro Massimo met zijn standbeelden, obelisken en fonteinen die harmonieus samengaan met het omringende landschap.

Onder de eilanden van Verbano is het, dankzij zijn acht hectare, de grootste en dit is niet het enige record. Isola Madre, eigendom van de familie Borromeo bijna ononderbroken sinds 1500, werd door Gustave Flaubert beschreven als "de meest wellustige plek ter wereld". Misschien werd de Franse schrijver gefascineerd door de Engelse botanische tuin, die aan het begin van de 19e eeuw werd aangelegd, waar kostbare en exotische essences worden verzameld, waaronder de unieke protea-terras, die continue bloei garandeert, evenals een gevarieerde fauna bestaande uit kleurrijke vogels zoals pauwen en fazanten. Van onschatbare waarde is het zestiende-eeuwse Palazzo Borromeo, dat, onder zijn belangrijkste zalen, de ontvangstruimte, de zaal van de seizoenen, de bibliotheek, de zaal van de veldslagen, die van de pausen en de Venetiaanse salon omvat, gelegen op het zonnigste punt van het paleis, dat ook het poppentheater herbergt.

Gebouwd op een rotsachtige uitloper in Angera, is het een voorbeeld van een perfect bewaard gebleven middeleeuws fort. Gekocht door Vitaliano I Borromeo in 1449, bestaat het uit vijf verschillende gebouwen: de kasteeltoren, de Scaliger-vleugel, de Visconti-vleugel, de toren van Giovanni Visconti, de Borromeo-vleugel. Zijn zalen zijn verfraaid met prachtige veertiende-eeuwse fresco's, zoals die geschilderd op de muren van de Rechtszaal kort na de slag bij Desio in 1277 of de heraldische motieven geschilderd in de Scaliger-vleugel. Voorafgaand aan een wandeling door de middeleeuwse tuin, bijna zwevend in een sfeer van vrede, mag het Poppenspel- en Speelgoedmuseum niet worden gemist: opgericht in 1988 door prinses Bona Borromeo Arese, onderscheidt het zich door de kwaliteit, variëteit en zeldzaamheid van de collectie, waardoor het de grootste is in Europa in zijn sector.

Op een van de meest suggestieve plekken van het Lago Maggiore, niet ver van Stresa, strekt zich over een gebied van ongeveer 18 hectare Parco Pallavicino uit, een prachtige botanische tuin die meer dan 50 soorten zoogdieren en vogels herbergt, waaronder enkele exemplaren van wilde dieren. Sinds 2017 maakt het park deel uit van het circuit van de Terre Borromeo, het park is de tuin van Villa Pallavicino genoemd naar de Genuese familie die het in 1862 kocht en het verbouwde tot een neoklassieke villa uit de 19e eeuw. De beslissing om de tuin om te vormen tot een dierentuin dateert uit 1956 en sindsdien herbergt Pallavicino wilde dieren zoals zebra's, kangoeroes, coatimundi, gruisantilopen en flamingo's die, om verschillende redenen, niet langer kunnen overleven in hun natuurlijke habitat. Het park biedt ook de mogelijkheid van direct contact met de dieren, dankzij de aanwezigheid van een boerderij. Mis de Bloementuin niet, met zijn rozentuin en bloembedden, maar ook de boomsoorten waarbij de eeuwenoude kastanjebomen, de reuzen-liriodendrons, de ginkgo's en de sequoia's opvallen.

Om het Parco del Mottarone te bereiken, moet je de Strada Borromeo volgen en bij een hoogte van 1491 meter bereik je de Top waarvandaan je een panoramisch uitzicht hebt dat zich uitstrekt van de Povlakte tot aan de toppen van de Alpen, langs de Monte Rosa en de zeven meren: Maggiore, d’Orta, Mergozzo, Varese, Comabbio, Monate, Biandronno. De Mottarone, ook wel bekend als de "Berg tussen de twee Meren", wordt het hele jaar door bezocht door sportliefhebbers: er zijn veel paden en routes om te fietsen, wandelen of paardrijden in het mooie seizoen, maar ook met ski's aan wanneer de sneeuw de berg wit maakt. Poco distante dalla vetta, gli appassionati della natura possono visitare il "Giardino Botanico Alpinia" che ospita più di settecento essenze nei suoi 40.000 metri quadrati di superficie.

Ze vertegenwoordigen een van de meest pittoreske vergezichten van het Lago Maggiore, niet alleen omdat ze gekoloniseerd zijn door verschillende soorten watervogels, maar vooral vanwege de geschiedenis die ze kunnen vertellen aan degenen die willen luisteren. De Castelli di Cannero staan op twee kleine eilanden niet ver van de kust van de gemeente Cannobio en dateren uit het begin van de vijftiende eeuw met gebeurtenissen die verband houden met het leven van de broers Mazzardi di Ronco. Nadat ze in 1414 waren verwoest, schonk Filippo Maria Visconti in 1441 het leengoed van Cannobio aan Vitaliano I Borromeo en in 1519 bouwde de Borromeo-familie hier op de ruïnes het fort genaamd "Vitaliana", ter herinnering aan de stamvader van de dynastie. Momenteel zijn restauratiewerkzaamheden aan de gang die de Castelli in hun oude pracht zullen herstellen.

Langs de weg die Arona verbindt met Dagnente staat het Colosso di San Carlo Borromeo. Het is 35 meter hoog en van binnen te bezoeken, het is een van de hoogste standbeelden ter wereld, van binnen te bezoeken, op één na alleen de Vrijheidsbeeld, en vanaf de top is het mogelijk het meer en het landschap te zien door de openingen in de ogen, neusgaten, oren of door de openingen op de rug. Het werk, gevraagd door Federico Borromeo, is gemaakt om eer te bewijzen aan zijn neef Carlo, aartsbisschop van Milaan, die werd geboren in de Rocca di Arona in 1538 en op 1 november 1610 door paus Paulus V werd heilig verklaard.

Het staat aan de tegenovergestelde oever van die van Angera en daarom maakte de Rocca Borromea di Arona waarschijnlijk deel uit van een enkel defensief systeem dat in staat was om alle bewegingen op het zuidelijke bekken van het Lago Maggiore te controleren, een bijna verplichte doorgang voor reizen van over de Alpen naar Milaan en Pavia. Gebouwd kort voor het jaar duizend door de Longobarden, werd de Rocca in 1439 eigendom van de Borromeo's, met de leenverlening door Filippo Maria Visconti aan Vitaliano I Borromeo. Tegenwoordig ondergaat de Rocca, die op 2 oktober 1538 het leven schonk aan San Carlo Borromeo, een belangrijke conservatieve restauratie.