Een lyocorn bereden door Amore stijgt naar de top van Isola Bella. Want alleen een fantastisch dier kan het voor elkaar krijgen om niet uit de toon te vallen op een plek die van de barokke droom een schip van kunst en steen heeft gemaakt. Vanuit Carciano gezien lijken de hellende terrassen van de prachtige Italiaanse tuin op de achtersteven van een galjoen dat koers zet naar Baveno. Aan de andere kant strekt het Borromeo Paleis, met zijn centrale lichaam in een halve cirkel, zich uit als een boeg die de rots van Malghera opjaagt. 

Tot de jaren 1730 was dit het lagere of 'isola di sotto' (eiland beneden). Ongeveer 400 meter van de kust, ten noordwesten van Stresa, lag in feite een eenvoudige rotsachtige klif met een piepklein vissersdorpje, twee kerken en een paar moestuinen. 
Het was graaf Carlo III Borromeo die het hernoemde naar zijn vrouw, Isabella d'Adda, vandaar Isola Isabella en later Isola Bella. Hij en zijn zoon Vitaliano VI veranderden het in een vorstelijke residentie en riepen de hulp in van bekwame architecten, ingenieurs, hoveniers, meubelmakers, stukadoors, ambachtslieden en kunstenaars. Hun nakomelingen gingen tot in de 20e eeuw door met het perfectioneren van dit juweel dat boven het water van de Verbano zweefde.

Het paleis, dat open is voor bezichtiging, toont betoverde toeschouwers zijn weelderige salons en elegante kamers op de piano nobile, onbetaalbare kunstwerken en wandtapijten en, in het onderste gedeelte, de merkwaardige grotten die Stendhal in vervoering brachten. Een andere grote 19e-eeuwse schrijver, Dickens, beschreef het als volgt: "Hoe fantastisch en wonderlijk het ook is en mag zijn, Isola Bella is niettemin prachtig."

Na een bezoek aan het paleis is een wandeling door de prachtige Italiaanse baroktuin een must. Deze is aangelegd in tien glooiende terrassen en versierd met bassins, fonteinen en een groot aantal beelden uit de tweede helft van de 17e eeuw die personificaties van rivieren, seizoenen en winden voorstellen.