Een vrouw die een kind zoogt, een Maagd en God als mens. Het is het beeld dat in de late middeleeuwen het meest geliefd was bij de plattelandsbevolking van Europa. De Madonnas van de Melk werden objecten van verering, bedevaart en gebeurtenissen waarvan men geloofde dat ze miraculeus waren. Dit was ook het geval op het platteland tussen Intra en Pallanza. Vlakbij de oevers van de beek San Bernardino stond een bidkapel, de kerk van Sancta Maria de Agro of Egro, volgens het plaatselijke dialect, die de gelovigen aantrok op zoek naar een genade.

Van dat middeleeuwse gebouw zijn alleen de klokkentoren, wat metselwerk en het eerbiedwaardige schilderij overgebleven, dat waarschijnlijk dateert uit de 12e eeuw. Het oude oratorium was te klein voor de gelovigen die het aantrok en de Madonna del Latte moest een betere plaats krijgen. In plaats daarvan werd in de eerste helft van de 16e eeuw een Renaissance kerk met drie schepen gebouwd, ontworpen door Giovanni Beretta uit Brissago en uitgeroepen tot nationaal monument. De populaire devotie ging door en zelfs Sint Charles Borromeo maakte in 1578, ten tijde van de pest, een pelgrimstocht naar Madonna di Campagna.

De gevel met puntgevel is versierd met een centraal roosvenster en een prachtig portaal met panelen in renaissancestijl. De structuur is gemaakt van serizzo, een typische lokale steensoort vanwege de vele steengroeven in de Ossola Vallei, met daarboven een achthoekige loggia tiburium die uitmondt in een lantaarn.

Het interieur is rijkelijk versierd met werken die zijn uitgevoerd in de jaren na de inwijding van het gebouw.

Wat meteen in het oog springt is het grote fresco in de centrale apsis: het stelt de Hemelvaart van de Maagd voor, geschilderd door Carlo Urbino en Aurelio Luini met Giovanni Pietro Gnocchi. De zijkapellen gewijd aan Sint-Laurentius en Sint-Bernardus tonen scènes uit het leven van de twee heiligen, geschilderd door Bernardino Lanino en atelier.

In de koepel zijn de vier Doctors of the Church Sint Ambrosius, Sint Augustinus, Sint Hiëronymus en Sint Gregorius afgebeeld door Cesare Luini, omringd door musicerende engelenparen. 

Niet te missen is de kapel van de Madonna delle Grazie, met de oude Madonna del Latte en werken van Camillo Procaccini, de 'Vasari van Lombardije', een van de beroemdste schilders van de late 16e eeuw vanwege zijn vermogen om de dictaten van de Contrareformatie weer te geven.

De houten werken in de kerk verdienen ook aandacht: het koor dat in 1582 werd gesneden door Giovanni en Domenico Merzagora, kunstenaars uit de nabijgelegen Vigezzovallei, de doopvont met daarboven de figuur van Christus die geknield de doop ontvangt, de lessenaar met de symbolen van de vier evangelisten.

Voordat je weggaat, kun je, kijkend naar de façade van de balie, het orgel uit 1892 bewonderen, het werk van Alessandro Mentasti.

Het Madonna di Campagna complex bevat ook een 17e-eeuws gebouw, dat vroeger als seminarie werd gebruikt, en een ossuarium uit het begin van de 18e eeuw.

Een merkwaardig detail is het feit dat op 25 maart, de Aankondiging, en 15 augustus, Maria Hemelvaart, een zonnestraal rond 17.00 uur door het roosvenster naar binnen valt en een fresco verlicht dat aan de Madonna is gewijd. Ze noemen dit het 'Mirakel van de Zon'.