Aan de ene kant stroomt de San Giovanni, die de vallei van Intrasca insnijdt, en aan de andere kant stroomt de San Bernardino, die de Val Grande insnijdt. In het midden ligt het gehucht Trobaso en de parochiekerk, de kerk van San Pietro, die door de eeuwen heen een religieus referentiepunt was voor de mensen uit de omliggende valleien.

Hiervan getuigt een vroeg-Romaans gebouw, waarvan het bestaan wordt aangetoond door een perkament uit 1031. Het gebouw bestond uit twee gewelfde schepen, beide eindigend in apsissen, terwijl de klokkentoren waarschijnlijk grensde aan het noordelijke schip, dat niet meer bestaat. Het huidige gebouw werd herbouwd tussen de 16e en 17e eeuw, een periode waarin, om redenen van ruimte, het hoofdschip werd afgebroken en vervangen door een veel groter schip. Het noordelijke schip en de vier verdiepingen tellende klokkentoren, met zijn karakteristieke structuur van dubbele blinde bogen aan elke zijde, zijn overgebleven uit de romaanse periode.

Het is de moeite waard om de kerk binnen te gaan om het waardevolle 17e-eeuwse houten meubilair te bewonderen, in het bijzonder de preekstoelen van Antonio Pino en het schilderachtige piramidevormige tabernakel: een verguld altaar van 8 meter hoog, gebeeldhouwd met ingewikkelde gedraaide zuilen, timpanen en koepels, rijk aan beelden en gemaakt in de eerste helft van de 17e eeuw door de Arona houtsnijder Bartolomeo Tiberino. Een levende les in wat de barok wilde voorstellen.

Een restauratiecampagne, die nog steeds aan de gang is, brengt belangrijke sporen van fresco's uit de eerste helft van de 16e eeuw aan het licht.