Er was iemand die het de mooiste boom ter wereld had genoemd. De cipres van Kasjmir op Isola Madre, de oudste en grootste van Europa, was ongeveer 200 jaar oud en 25 meter hoog toen het werd geveld door een windhoos in 2006. Op de Borromeïsche Eilanden worden planten echter beschouwd als monumenten, levende wezens die verhalen en schoonheid bewaren. Zo slaagde een team van tientallen tuiniers en technici, met 18 spanbanden, erin om het opnieuw te positioneren op zijn plaats voor het Paleis, waar het vandaag de dag blijft getuigen van de charme van een zoon van de Himalaya die opgroeide aan de voet van de Alpen. Een verhaal van genegenheid, passie en respect, een van de vele die de Engelse tuin van Isola Madre vertelt. Deze tuin werd aan het begin van de negentiende eeuw gecreëerd en werd vooral verrijkt door Vitaliano IX, een gepassioneerde natuurkenner, die zaden, botanische zeldzaamheden en potplanten van over de hele wereld liet komen.

Voortdurende bloei transformeert en kleurt de hoeken van het park volgens het ritme van de seizoenen: van magnolia's tot bamboe, van blauwe regen tot citrusvruchten, van camelia's tot rododendrons; En verder: hibiscus, bougainvillea en ipomoea tot de vijvers vol waterlelies en lotusbloemen overlopen.

Hier leven eucalyptusbomen, palmbomen en bananenbomen in harmonie met naaldbomen en esdoorns, en het milde klimaat heeft de bloei mogelijk gemaakt van zeldzame plantensoorten uit de meest diverse breedtegraden. Een voorbeeld is het terras van protea's, een prehistorische bloem symbool van Zuid-Afrika die hier zijn ideale omgeving heeft gevonden.

Om dit aardse paradijs compleet te maken, leven kleurrijke vogels vrij in het park; de zilveren en gouden fazanten en de witte pauwen die rustig rondwandelen op de weiden zijn slechts een voorbeeld.

Sinds 2002 maken de tuinen van Isola Madre, samen met die van Isola Bella, deel uit van het prestigieuze Engelse circuit van de Royal Horticultural Society.