Sinds 2003 staan negen heilige bergen op de Werelderfgoedlijst van UNESCO, twee in Lombardije (Ossuccio en Varese) en zeven in Piemonte (Belmonte, Crea, Domodossola, Ghiffa, Oropa, Orta en Varallo), waarvan er drie, de heilige berg van Ghiffa, de heilige berg van Orta en de heilige berg van Domodossola, bestemmingen zijn die gemakkelijk te bereiken zijn vanuit Verbania.

De heilige bergen, gebouwd tussen het einde van de 15e en het begin van de 18e eeuw, zijn architectonische complexen die meestal op de top van een heuvel zijn gebouwd en waar de geschiedenis van Christus, het leven van Maria of de heiligen, of de mysteries van de rozenkrans worden uitgebeeld met schilderijen en beeldhouwwerken. 

Deze complexen zijn een toonbeeld van menselijke aanwezigheid die in staat is te bouwen met respect voor en integratie van architectonische elementen in het omringende landschap, en deze bijna te versterken dankzij het opmerkelijke artistieke erfgoed in de vorm van beeldhouwwerken en fresco's die daar bewaard zijn gebleven.

Een bezoek aan een van de heilige bergen is een ervaring die de echte weg die met het lichaam wordt afgelegd, verenigt met de symbolische religieuze en meditatieve weg, die spiritueel wordt beleefd.

Er zijn 111 archeologische vindplaatsen van paalwoningen in de Alpen erkend door UNESCO en 19 daarvan liggen in Italië. Het natuurpark Lagoni di Mercurago in Arona, ongeveer 40 kilometer van Verbania, is een beschermd gebied (Aree Protette del Ticino e del Lago Maggiore) en herbergt een van de eerste paalwoningen die halverwege de 19e eeuw in Europa werden ontdekt en de eerste die wetenschappelijk werd onderzocht in Italië. Archeologische opgravingen hebben het mogelijk gemaakt om keramische voorwerpen, wapens en metalen ornamenten, vuurstenen werktuigen, glazen kralen en houten artefacten terug te vinden.

De vondsten van Mercurago werden samen met de vindplaats van het Viverone-meer in Azeglio opgenomen in de UNESCO-lijst omdat ze een unieke en goed bewaarde groep van cultureel rijke archeologische vindplaatsen vormen, die een van de belangrijkste bronnen zijn voor de studie van de vroege agrarische samenlevingen in Piemonte.

Een belangrijke ecologische corridor loopt langs de rivier de Ticino tussen Piemonte en Lombardije. Het grondgebied van het Ticino Val Grande Verbano Reserve, opgenomen in de UNESCO-lijst van MaB (Man and the Biosphere) reservaten, bevat en bewaart een belangrijke en diverse biodiversiteit en verschillende ecosystemen die worden gewaarborgd door de verschillende soorten landschappen; men kan, als men door het reservaat reist, traditionele landelijke landschappen tegenkomen, tot gebieden gewijd aan begrazing afgewisseld met maïsvelden en marciet.

In september 2017 diende het Ticino Valley Reserve, dat sinds 2002 op de Werelderfgoedlijst van UNESCO staat, een nieuwe kandidatuur in om het MAB-gebied uit te breiden tot aan de Zwitserse grens, met inbegrip van het hele gebied van het Lago Maggiore, de aan het meer gelegen gemeenten en het grondgebied dat behoort tot het Nationale Park Val Grande en het Regionale Park Campo dei Fiori. Het reservaat, dat in 2018 officieel werd erkend, kreeg de naam Ticino Val Grande Verbano, om de belangrijkste territoriale gebieden aan te duiden die deel uitmaken van het nieuwe gebied van meer dan 332.000 hectare.

De beheersorganen van het reservaat zijn het Park van de Lombardische Vallei van Ticino en het Natuurpark van Ticino, nu het Park van Piemonte Ticino en het Lago Maggiore.

Het Geopark Sesia Val Grande ligt in het noordwesten van Piemonte, in een gebied dat zich uitstrekt van het Lago Maggiore aan de grens met Zwitserland tot Monte Rosa aan de grens met de Aostavallei.

Dankzij het wetenschappelijke belang van de geologische aspecten die kenmerkend zijn voor het gebied, werd het in 2013 door UNESCO erkend als geopark en is het sinds 2015 volwaardig lid van "UNESCO Global Geoparks", het wereldwijde netwerk van geografische gebieden waarin locaties en landschappen van internationaal geologisch belang worden beheerd met een complex en geïntegreerd concept van bescherming, educatie en duurzame ontwikkeling.

De geologische specificiteit van dit gebied is nauw verbonden met alle kenmerken van het grondgebied met de aanwezigheid van verschillende soorten gesteente, een grote verscheidenheid aan hoogtes en verschillende omgevingen, ingrediënten die garant staan voor een grote verscheidenheid aan levensvormen.

Deze bijzondere milieukenmerken hebben het menselijk leven beïnvloed, de economische, sociale, culturele en traditionele aspecten, zoals de aanwezigheid van de Walser bevolking.

Nog een bewijs van het naturalistische en culturele belang van het geoparkgebied is de aanwezigheid van talrijke beschermde natuurgebieden en drie heilige bergen (Varallo, Domodossola en Ghiffa).

Een kunst, namelijk weten hoe je droge stenen muren moet bouwen, d.w.z. stenen op elkaar stapelen zonder andere materialen te gebruiken, kwam in 2018 op de lijst van immaterieel cultureel erfgoed van UNESCO.

Het bestaan van deze droge stenen muren, die soms ook worden gebruikt om huizen of schuilplaatsen te bouwen, is belangrijk om de kwetsbaarheid van hellingen tegen te gaan, aardverschuivingen te stoppen, lawines te vertragen en erosie te verminderen, vooral in steil terrein dat typisch is voor bergen. Maar ze zijn ook een symbool van de eenheid en respectvolle co-existentie van mens, natuur en landschap.

Het alpinisme, dat in 2019 toetreedt tot de representatieve lijst van immaterieel cultureel erfgoed van de mensheid, is gedefinieerd als de kunst van het beklimmen van hoge bergtoppen, in alle seizoenen, op rotsachtig of ijzig terrein. Het beoefenen ervan vereist echter ook fysieke, technische en intellectuele vaardigheden, evenals zeer gespecialiseerde uitrusting en gereedschappen, het resultaat van kennis die in de loop der tijd is ontwikkeld.

Bergbeklimmen, ontstaan in 1760 in het Mont Blanc-massief, wordt overal in de Alpen beoefend, ook op de Monte Rosa, die gemakkelijk te bereiken is vanuit Verbania.